Het was midden in de nacht toen ik opnieuw die stem hoorde. De stem die ik eerder had gehoord. De stem die me eerder belangrijke boodschappen had gebracht.

‘Bevrijd hem’, klonk het. ‘Maak je van hem los’. Rechtop zat ik in mijn bed. ‘Nee God. Nee Universum!’Ik wist precies waar het over ging.Het kon toch niet waar zijn?Me losmaken van de man die voor zo’n transformatie had gezorgd.Met wie ik zo’n zielenverbinding had gevoeld. Voor wie ik zoveel liefde voelde. Maar die ik toen, op het moment van de stem, al tien maanden niet meer had gezien.‘Jawel’, klonk de stem opnieuw. ‘Zet hem vrij.’
Ik had gehoopt op een andere boodschap, maar de stem was onverbiddelijk. Met pijn in mijn hart over alles wat was en niet was… ik moest me losmaken van deze man.
Nog geen week later voelde ik een energie bij me in de nacht. Een mannelijke energie. Ik had geen idee wie dit was.Een paar dagen later stond ik, geheel onverwacht, oog in oog met een man die ik twee maanden daarvoor in een ‘split second’ had ontmoet. Die vluchtige ontmoeting was me bijgebleven.
Hij wilde met me afspreken. Ik had niet die intentie, maar na even nagevoeld te hebben deed ik het toch.We zagen elkaar slechts twee keer twee uur. Het was het meest voedende voor mijn ziel wat ik sinds lange tijd had meegemaakt.
Drie maanden lang zagen we elkaar niet. Toch was er elke dag contact.Liefde, tijd, aandacht… het stroomt in vrijheid. Wat de toekomst brengt, dat weten we niet, we zien het wel.We laten het gewoon stromen… in vrijheid. Zo voelt het goed. Anders is het geen liefde, maar afhankelijkheid.Ik ervaar ook dit als een groot geschenk.
De moraal van dit verhaal is dat we soms zo lang naar die deur blijven staren die allang dicht is… en niet zien dat er nog andere bijzondere deuren zijn die mogen worden geopend.
Gelukkig luisterde ik naar die stem.Die stem die altijd het beste met me voor heeft.
Zo zie je maar: binnen iets meer dan een week nam mijn leven een hele andere wending. Die van liefde in alle vrijheid.

#foreverconscious_/|\_ Ira