” Wij zijn met vijftig kinderen in één huis. We hebben één leidster. Zij kan ons onmogelijk allemaal aandacht geven, dat gaat gewoon niet’, vertelt Sneha. Daarom helpen wij elkaar. We steunen elkaar. Wij zijn ouder en kind tegelijkertijd. De ene dag zijn wij in de rol van ouder en ontfermen wij ons over een ander kind dat het moeilijk heeft. De andere dag zijn wij kind en ontfermen andere kinderen zich over ons omdat wij het moeilijk hebben’.
Hoe heerlijk is het dan om heel even, slechts een paar dagen per jaar, even alleen maar kind te mogen zijn?
Om even alleen maar liefde en aandacht te ontvangen?
Voor zoveel kinderen is het zo normaal, maar niet voor deze meisjes. Toch zijn ze zo ontzettend dankbaar en beleefd en klagen ze nergens over.
Interactie met hen geeft hen het gevoel dat hun leven ook betekenis heeft en dat ze het ook waard zijn om aandacht te ontvangen. Met een beetje hulp is hun leven niet langer hopeloos en uitzichtloos meer. We can’t help the world, but we can help one…
