De laatste tijd komt mij vaak hetzelfde ter ore:
Mensen die al een ongelooflijk lange tijd kampen met depressie, boosheid, gevoelens van eenzaamheid, gevoelens van gemis. Zij vermoeden of hebben vernomen dat zij een alleengeboren Tweeling zijn.
Dat geeft een verklaring voor alle verdrietige gevoelens. Maar… voor alles is een reden.
Een reden die jou ziel weet en waar je met je dagbewustzijn niet altijd bij kunt.
Eén ding is zeker: rouwen om een (vermoedelijk) verlies van je tweelingzusje of broertje duurt, is menselijk, maar… wat moet jij hiervan leren? Waarom heb jij hier als ziel voor gekozen?
Het is zeker niet de bedoeling voor jouw zielsevolutie om in dit verdriet te blijven hangen en depressief te blijven. Het gaat je niet helpen.
Het enige wat jou gaat helpen is om een hoger inzicht te krijgen en je los te maken van het aardse perspectief.
Je krijgt je tweelingzusje of broertje in dit aardse leven niet terug. Maar, jullie zielen zijn verbonden in de eeuwigheid, dus richt je niet op het gevoel van afgescheidenheid maar op de verbondenheid, ook al kun je de ander in het aardse niet zien. Je kunt in de ziel altijd contact leggen.
Hij of zij kan jou via je dromen laten weten: hé, ik ben er nog! Ik ben niet weg!
Je hebt dit voor dit leven al met elkaar afgesproken dat de één, in de duisternis van de baarmoeder, terug zou keren naar de zielenwereld, ons oorspronkelijke thuis, omdat jij hierdoor sneller of betere levenslessen kunt leren. Want, tweeling of niet, diep verbonden of niet, iedere ziel bewandelt zijn of haar eigen zielenpad.
Het andere deel van de Tweeling heeft er voor gekozen om alleen het stukje in de baarmoeder te ervaren en het was voor nu niet nodig om te reïncarneren. Misschien wilde jij niet alleen naar de aarde keren en heeft deze liefhebbende ziel jou een stukje begeleid. Een daad van pure liefde.
Je tweelingzus of broer is thuis in de zielensferen en is daar heel gelukkig of is inmiddels geïncarneerd naar een ander leven omdat hij of zij daar een belangrijkere taak te volbrengen heeft.
Jij hebt er wel voor gekozen om in deze tijd te reïncarneren omdat je nog bepaalde levenslessen wilt leren, juist in deze tijd. Eén van die levenslessen is om jezelf te helen en jezelf te bevrijden.
Een andere levensles is te begrijpen dat jij een complete ziel bent en niet een halve ziel.
Vanuit een hoger perspectief mis jij dus helemaal niets.
Je mist de tweelingbroer of zus omdat er iets in jou mist. Maar als je je herinnert wie je werkelijk bent, nl. een Goddelijk wezen, die deel is van een onuitputtelijke oneindige bron van pure liefde, dan herinner je je ook je eigen compleetheid.
Jij bent liefde. Jij bent heel en compleet, net zozeer als elke andere ziel dat is.
Heel mijn lieve overlever, heel…. Het is tijd.
Je brengt jezelf en de ziel die is teruggekeerd geen grotere vreugde dan dat.
